-
Welke politici durven nog met kleine stapjes te komen?
‘Corona zet alles op zijn kop.’ ‘Corona wordt het nieuwe normaal.’ Dergelijke uitspraken zullen tijdens de feestmaaltijden van deze periode nogal eens gebezigd worden. Kon dat alles-moet-anders-gevoel vorig jaar nog gesust worden, nu voelt de lockdown niet meer als een eenmalige drastische maatregel. Het coronavirus met al zijn nog onbekende varianten zal niet snel verdwijnen,…
-
‘Cancellen’, het nieuwe excommuniceren
Het beroemde portret uit 1635 van Justus Sustermans toont een bleke Galileo Galilei, met kringen onder zijn ogen en diepe groeven langs mond en neus. Zijn blik is gericht op een punt ver buiten het schilderij. De sterrenkundige, die aantoonde dat de zon niet om de aarde draaide, maar juist de aarde rond de zon,…
-
Klimaat: de mens past bescheidenheid
Nu de stroom van persberichten, fraaie beloftes, zorgwekkende grafieken en bla bla bla in Glasgow is opgedroogd, komen wij Weergoden terug op het toneel. Inderdaad, we hebben u bijna drie jaar in de steek gelaten, maar we koesteren nu eenmaal onze exclusiviteit. Wel hebben we ons beraden op onze communicatie. Het is ons namelijk opgevallen…
-
Juist Nederland kan de uitdagingen aan
Het is een en al somberheid. Alles gaat slecht of leidt tot een regelrechte apocalyps: klimaat, stikstof, volksgezondheid, rechterlijke macht, verkeer, maakindustrie, Belastingdienst, natuur, huizenmarkt, geopolitiek. Maar besteden we niet meer tijd aan somberen dan aan oplossingen? Ja, er zijn radicale oplossingen, vast even bevredigend als doemdenken. Weg met de economische groei, doet even pijn,…
-
Klimaataanpak rust op ongeduld én realisme
Ooit was het gezegde dat als je op je twintigste geen communist was, je geen hart had, maar als je op je veertigste nog communist was, je geen verstand bezat. Er is ook een variant die toegeschreven wordt aan Churchill: socialist op je twintigste, maar conservatief op je veertigste. Onlogisch is dit niet. Als je…
-
Visie is niet: alles in één keer op de schop
Verlangend denkt de burger de laatste maanden na over wat dat nu precies is: nieuw leiderschap. De indicaties – van alle kanten van het politieke spectrum – zijn vaag. Uit de mist duikt iets op over stijl, transparantie, beter communiceren, geen gerommel in achterkamertjes. Maar het gaat allemaal over de vorm. Nog nergens hoor je…
-
Klimaatconferenties zijn stenen in de rivier
De meest bepalende foto van onze tijd is niet die van de brandende Twin Towers, noch die van de atoombom op Hiroshima of van de eerste mobiele telefoon. Wat echt ons wereldbeeld heeft doen kantelen is de foto, gemaakt door de Apollo 17, van die kleine blauwe planeet in een onherbergzaam, diepzwart universum. Voor het eerst…
-
Als politici meer boeken zouden lezen, zou het land er beter voorstaan
De 14de-eeuwse Italiaanse dichter Petrarca beschouwde ze als zijn beste vrienden, hoewel ze zo verschillend waren in leeftijd en afkomst. Uitstekend geïnformeerd stonden ze altijd voor hem klaar, maar als hij geen zin in hun gezelschap had, verwijderde hij ze resoluut. Hij leerde van hen, ze maakten hem vrolijk en waren niet veeleisend: een rustige…
-
Het Westen kan nu niet zijn handen wassen in onschuld en Afghanistan laten voor wat het is
In 1857 schreef de Franse ontdekkingsreiziger Ferrier dat een buitenlander die toevallig in Afghanistan belandt, wel een beschermengel moet bezitten om te ontsnappen in goede gezondheid en met zijn hoofd nog op zijn schouders. Hij kon het weten. Vloeiend in verschillende talen reisde hij vermomd als Griekse handelaar door Centraal-Azië. Afgezien van een poging om…
-
Herbebossing is geen snelle oplossing
Lang geleden, in centraal Afrika, ondervroeg ik eens grootmoeders en kleindochters over het landschap waarin zij opgegroeid waren. Daar, wezen de grootmoeders naar de overkant van de vallei, daar stond vroeger een dicht bos. Daar, wezen de kleindochters, is nu open veld. Alleen langs de rivieren stonden nu nog bomen. Niet alleen in Afrika is…