Zoom een beetje uit en zie de vooruitgang
Column
Louise O. Fresco
In tijden van alarmisme, torenhoge verwachtingen en bodemloze desillusies zijn cynisme en onverschilligheid de onzichtbare, hardnekkige bedreiging. Dan helpt het om het grotere tijdsperspectief te kiezen. Niet om gebeurtenissen te bagatelliseren, maar voor meer begrip. Wie alleen op vandaag let, begrijpt niets. Zo liep ik vorige week door de gebouwen van de Verenigde Naties, waar „’s werelds meest belangrijke vergadering”, zoals de programmagids trots vermeldde, zich afspeelde. Parallel aan de Algemene Vergadering werden in New York 554 evenementen gehouden, over klimaat, jeugd, gezondheid, data, mensenrechten en nog veel meer.
Dat alles paste natuurlijk niet in het gebouw van de VN aan 1st Avenue, maar speelde zich af op talloze locaties in het centrum van Manhattan. Gevolg: enorme stromen delegatieleden die zich te voet via controleposten van de ene bijeenkomst naar de andere haastten. De trottoirs waren afgezet met dranghekken om de onvermijdelijke limousines met staatshoofden en andere vips ruimte te bieden. Verderop, waar mogelijk uit het zicht, bevonden zich de demonstranten met hun spandoeken over ieder onderwerp tussen Tibet en Trump. En om dit alles in het gareel te houden stonden vele honderden agenten gereed, gebarend en schreeuwend naar iedereen die zich niet aan de aanwijzingen hield.
In de vergaderzalen en de gangen ging het er minder chaotisch aan toe maar was het even druk. Walking the corridors is een essentieel tijdverdrijf voor diplomaten. Er werd fraai maar vaker saai gesproken; de intenties bleven niettemin indrukwekkend en onweerlegbaar. De woorden kregen hun eigen cadans, het jargon herhaalde zich, vertaald in de zes officiële talen van de VN. Het ging, als altijd, over urgentie en impact, gelardeerd met termen die nu in de mode zijn zoals smart solutions, inclusion en empowerment.
In 1979 woonde ik als jong afgestudeerde voor het eerst in mijn leven een top bij van de VN. Toen kreeg ik het moedeloze gevoel dat ik naar een absurdistisch toneelstuk zat te kijken met pittoreske en soms knikkebollende figuranten, afkomstig uit kringen van duurbetaalde elites, die weinig of niets van betekenis zeiden.
Die indruk was onjuist, leerde ik later. Want er gebeurt veel meer dan je als buitenstaander merkt. Verkijk je niet op de saaiheid of de hoogdravendheid, het echte werk zit in de herhaling. Door telkens met elkaar goede intenties te delen die uiteindelijk uitmonden in afspraken en verdragen, ontstaat er toch een communis opinio. In de laatste decennia is dat gebeurd voor duurzame ontwikkeling, klimaat en vrouwenrechten.
Maar er is genoeg voer voor cynisme. Tegenover de zelfgenoegzaamheid van al die woorden staat de harde realiteit: het aantal hongerige mensen is al jaren op ongeveer hetzelfde niveau, en oorlogen gaan door, mede gefinancierd door westerse overheden die met de andere hand hulp geven. Klimaat, handelsbarrières, verlies aan biodiversiteit, alles stemt somber. Het wantrouwen groeit.
En toch. Wie het grotere perspectief kiest, ziet hoeveel er bijvoorbeeld sinds 1979 is verbeterd. Niet alleen in verbale beloften, maar echt. In welzijn, vrede, vrijheid en kansen. Bijna overal groeit nu een generatie op die meer weet dan haar ouders, mobieler is, meer kansen heeft, meer bewust is ook van de gemeenschappelijke vragen die mensen verbinden. De boodschap van dat chaotische circus van de VN, van landen, bedrijven en ngo’s en van al die deftige delegaties is niet dat het allemaal niet uitmaakt.
Niet onverschilligheid of cynisme, maar samenwerking en optimisme hebben uiteindelijk toch de overhand.
Deze column is verschenen in NRC handelsblad op 7 oktober 2019
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/07/zoom-een-beetje-uit-en-zie-de-vooruitgang-a3975816- Columns NRC
- 2020">2020 2019 2018 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008
- De meest recente column
Wie zou Rembrandt vandaag schilderen?
kunt u nu lezen in NRC Handelsblad - Twee weken na publicatie zijn de columns hier te lezen
- Naar een integrale aanpak van de huiskat16 dec 2019
- Venetië, canvas voor hedendaagse zorgen02 dec 2019
- Maar welk onderwijs willen we?18 nov 2019
- Afval bestaat niet in natuurlijk ecosysteem04 nov 2019
- Onze landbouwsector exporteert kennis21 okt 2019
- Zoom een beetje uit en zie de vooruitgang07 okt 2019
- Pas op met 'makkelijke' klimaatoplossingen23 sept 2019
- Dit is waar de wereld naar streeft09 sept 2019
- Een leven lang nut en plezier van je studie26 aug 2019
- Een IMF dat helpt, dat is de uitdaging12 aug 2019
- Eet op vakantie eens niet zo nostalgisch29 juli 2019
- Blijf niet bij één discipline, wetenschap15 juli 2019
- Erken dat de weg naar de top niet recht is01 juli 2019
- Landbouwcommissaris: de belangrijkste baan17 juni 2019
- Wetenschap houdt de deur naar China open03 juni 2019
- Hoeveel haast kan de samenleving dragen?20 mei 2019
- ENA, niet afschaffen maar verbeteren06 mei 2019
- Maori-cultuur verbindt in tijden van crisis08 apr 2019
- Dringend gevraagd: de luisterende leider25 mrt 2019
- Politieke cijfers, soms ook maar een mening11 mrt 2019
- Klimaatverandering is kans voor nieuw leven25 feb 2019
- Hoeveel kennis van onszelf is te dragen?11 feb 2019
- Ongeforceerd en onaaibaar authentiek28 jan 2019
- Steun consument slim bij zijn zelfbetutteling14 jan 2019